Հայոց լեզու

Հայոց հնսագույն մայրաքաղաքը ըստ՝ Կարեն Մուսայելյանին

Բոլոր շուրջը ժայռոտ էր ու բուսաբանությամբ լի։ Երբ Արամայիսն այդ շուրջ բոլորը շատ էր հավանել։ Երբ Այամանյակ հայրը դեռ կենդանի էր, նա գործի բերումով շատ էր անցնում այդ կողմով։ Մոտենում էր բարձրունքին և ուշադիր զննում տեղանքը։ Որքա՜ն շատ ՛ենքեր կար։ <<Իսկական ամրող կառուցելու տեղ է>> մտածում էր նա։
Երբ արամանյակը երկիրը հանձնեց որդուն, նա անմիջապես գործի անցավ։ Եվ ահա մի քանի տղամարդկանց հետ նա հաղթահարում է սարալանջի թեքությունը։ Վերելքը դժվար էր, բայց նրանք գնում էին առանց կանգնելու։ Բլուրը սարագագաթ չէ, և ունի մի քանի հարթակներ, որոնք նման են աստիճանների։ Ամենաբարձր ժայռը Արամայիկի ոտքերի տակ էր։ Հյուսիսային կոսղմը հաղթահարում էր Արամանյակը։ Բարձրունքի վրա նրանք երկուսն էլ վեհորեն կանգնած են։ Արամայիսի հրամանով հաջորդ օրն սուրհանդակներ գնացին, շինարաներ ու քարգործ վարպետներ բերելու։ Շուտով այդ բլուրը դարձամ մի մեծ շինության տգարացքի։ Հարյուրավոր մարդիկ էին աշխատում այնտեղ։ Նա թողել էր բոլոր մարդկանց բնակվել այդ  տեղ։  Հաջորդ օրը Արամայիսը նույնպես մասկացեց շինարարական գործընթացին, քանի-որ նա մտածում էր, եթե բլորը իր անունով է, ապպա նա էլ պետք է աշատի։ Մի քանի տարում սարքեցին մի հրաշալի քաղաք։ Ապա կառջուցեցին պարիսպը։ Բլրի շուրջ կողմը ծաղկանոցներ դարձրին, և հազարավոր մարդկան բնակեցրին։ Քաղաքը անվանեցին Արմավիր, որը հետագայում դարձավ Հոկտեմբերյան։

Комментарии

Популярные сообщения