ՉԱՐԼԻ ՉԱՊԼԻՆԻ ՆԱՄԱԿԸ ԴՍՏԵՐԸ
Գիշեր է Ծննդյան գիշեր։Բոլորը արդեն քնել են աղջիկս,եղբայրդ,քույրդ, նույնիսկ մայրդ է քնել։Ես միշտ հիշում եմ քեզ,դու պարում ես Փարիզի փառահեղ թատրոնի բեմահարթակին։Դու գեղեցիկ ես փայլփլուն շորերով։
Դու պարում ես ազատ,ու ոչ մեկին չհիշելով:Երբ պարը վերջանա,կստանաս ծաղիկներ ու ծափահարություններ,մի մոռացիր հեռու ծայրամասում ապրող պարուհիներին, ովքեր պարում են ցրտից,մի մոռացիր հորդ մասին։Դու հիմա կանգնած ես մեծ բեմի վրա,շքեղ հանդերձանքով, իսկ հայրդ պատառոտված շորերով կանգնում է ամեն պատահած
նեղ փողոցում ,դու հայտնի պարուհի ես, իսկ ես հայտնի ծաղրածու:Կարդալուց հետո ավելի շատ մտածեցի ծայրամասում ապրող պարուհիների մասին,ովքեր չունեն հնարավորություններ ։Մտածեցի ,որ ամեն մարդ,երբ բեմից իջնի թող չմոռա այն մարդկանց ,ովքեր միգուցե իրենից ավելի տաղանդավոր են: Կամ ովքեր չկարողացան ներկա գտնվել այդ համերգին և գուցե նրանք օգնության կարիք ունեն հասնելու իրենց նպատակին։Կարծում եմ, որ ինչքան ծաղիկներ ու ծափահարություններ ստանաս երբեք պետք չէ մոռանալ ծնողներիդ ։
Մեծերին պարտադիր չէ հարգել խոսքով:Իմ կարծիքով բոլորին էլ պետք է հարգել։Մեծերին պետք է օգնել եթե նրանք ունեն խնամքի կարիք,պետք է լսել նրանց խորհուրդները
Комментарии
Отправить комментарий