Hannah Armstrong by Edgar Lee Masters

http://famouspoetsandpoems.com/poets/edgar_lee_masters/poems/20361

I wrote him a letter asking him for old times' sake

To discharge my sick boy from the army;

But maybe he couldn't read it.

Then I went to town and had James Garber,

Who wrote beautifully, write him a letter.

But maybe that was lost in the mails.

So I traveled all the way to Washington.

I was more than an hour finding the White House.

And when I found it they turned me away,

Hiding their smiles. Then I thought:

"Oh, well, he ain't the same as when I boarded him

And he and my husband worked together

And all of us called him Abe, there in Menard."

As a last attempt I turned to a guard and said:

"Please say it's old Aunt Hannah Armstrong

From Illinois, come to see him about her sick boy

In the army."

Well, just in a moment they let me in!

And when he saw me he broke in a laugh,

And dropped his business as president,

And wrote in his own hand Doug's discharge,

Talking the while of the early days,

And telling stories.

Ես նրան նամակ գրեցի՝ խնդրելով ի շնորհիվ մեր հին ընկեդության, ազատել իմ հիվանդտղային բանակից։

Բայց գուցե նա չկարողացավ կարդալ այն:

Հետո ես գնացի քաղաք և ունեցա Ջեյմս Գարբերին,

Ուղղիր նամակդ նրան, որ գեղեցիկ էր գրում։

Բայց միգուցե դա կորել էր փոստերում:

Այսպիսով, ես ճանապարհորդեցի ամբողջ ճանապարհը դեպի Վաշինգտոն:

Մեկ ժամից ավելի էի գտնում Սպիտակ տունը:

Եվ երբ գտա, նրանք ինձ ետ շեղեցին,

Թաքցնելով նրանց ժպիտները: Հետո մտածեցի.

«Օ, լավ, նա նույնը չէ, ինչ երբ ես հանդիպեցի նրան։

Նա և իմ ամուսնինն իրար հետ էին աշխատում

Եվ մենք բոլորս նրան անվանեցինք Էյբ, այնտեղ ՝ Մենարդում »:

Որպես վերջին փորձ ես դիմեցի պահակին և ասացի.

«Խնդրում եմ ասեք, որ դա ծեր հորաքույր Հաննա Արմսթրոնգն է

Իլինոյսից եկել տեսնելու նրան՝ բանակում իր հիվանդ տղայի համար »:

Եվ  նրանք ինձ միանգամից ներս թողեցին:

Եվ երբ նա տեսավ ինձ, նա ծիծաղեց,

Եվ թողեց իր բիզնեսը որպես նախագահ,

Եվ իր ձեռքում գրեց Դուգի ազատման թուղթը,

Խոսելով վաղ օրերի մասին,

Եվ պատմություններ պատմելով: