Վահան Տերյան

Անծանոթ աղջկան

Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում.

Մութը տնից տուն էր մտնում.

Ես տեսա քեզ իմ ճամփի մոտ,

Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ։

Աղբյուրն անուշ հեքիաթի պես

Իր լույս երգով ժպտում էր մեզ.

Դու մոտեցար մեղմ, համրաքայլ,

Որպես քնքուշ իրիկվա փայլ։

Անակնկալ բախտի նըման,

Հայտնվեցիր պայծառ-անձայն.

Անջատվեցինք համր ու հանդարտ,

Կյանքի ճամփին մի ակնթա՜րթ…

Վերլուծություն

Փոքրուց շատ եմ հավանում այս բանաստեղծությունը։ Իմ կարծիքով Տերյանը այսբանաստեղծությունը գրել է իր սիրելիի մասին՝ նրան համեմատելով իրիկվա փայլի հետ: Տերյանը այս բանաստեղծությամբ գրում էր իրենց պատմությունը՝ ողջ կյանքի ճանապարհը: Շատ եմ հավանում նաև այս տողը՝ « Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ... »։ Նուրբ և գեղեցիկբանաստեղծություն է ՝ ըստ ինձ։